Chata wuja Toma

Kiedy w Stanach Zjednoczonych uchwalono ustawę przeciwko ukrywaniu zbiegłych czarnoskórych niewolników, Harriet Elisabeth Stowe podjęła się opisania stosowanych wobec nich bezwzględności i przemocy. „Chata wuja Toma" opowiada o tych, którzy zmuszeni do niewolniczej posługi, mimo upokorzeń starają się zachować godność. Główny bohater wierzy, że dopóki ma możliwość wyboru pomiędzy dobrem a złem, pozostaje człowiekiem wolnym.

Przejmująca historia o uniwersalnych wartościach: o miłości, przebaczeniu i nadziei na lepsze czasy. Jej publikacja stała się silnym argumentem w walce o zniesienie niewolnictwa i dała impuls do realnych zmian w życiu publicznym USA.

Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi.

Harriet Elisabeth Stowe (1811-1896) – amerykańska pisarka i działaczka społeczna. Debiutowała jako autorka opowiadań w lokalnej prasie. Sławę zapewniła jej sentymentalna powieść „Chata wuja Toma", podejmująca problematykę czarnoskórych niewolników. Powieść początkowo publikowana była w odcinkach w czasopiśmie "National Era". Jako książka ukazała się w 1852 roku i osiągnęła wydawniczy sukces. Stowe niemal do końca swojego życia pisała zaangażowane społecznie eseje oraz powieści. Aktywnie włączała się w akcje ukrywania zbiegłych niewolników oraz walkę o prawa wyborcze dla kobiet.