Kolačići su neophodni za funkcionalnost internetske stranice i omogućavaju vam da ostanete prijavljeni. Pomoću kolačića prikupljamo i statističke podatke. Oni nam pomažu da saznamo kako koristite Bookmate kako bi mogli poboljšati internetsku stranicu i preporuke za knjige.
Za više informacija, pročitajte našu Politiku kolačića.
Prihvati sve kolačiće
Postavke kolačića
Debimos ser felices, Rafaela Lahore
es
Books
Rafaela Lahore

Debimos ser felices

  • Christy Guerreroje citiralaprije 3 godine
    Mi madre, a los 17, creyó por primera vez que vivir no valía la pena
  • Fernanda Briseñoje citiralaprije 3 godine
    El pasado es un pozo en el que suelo asomarme a veces, pero a vos te hizo caer
  • reading girlsje citiralaprije 3 mjeseca
    La muerte es tener moscas sobre la cara.

    Con los años, nos van subiendo por el cuerpo. En la última mitad de la vida, se nos posan sobre las piernas en los días de verano y, de a poco, sin que nos demos cuenta, nos van trepando, hasta que terminan limpiándose las patas sobre nuestros pómulos o nuestra frente.
  • Agustina Chavezje citiraoprije 6 dana
    El pasado es un pozo en el que suelo asomarme a veces, pero a vos te hizo caer, como cayó el cuerpo de Amantino, como el benteveo, como si se pudiera estar siempre cayendo
  • Agustina Chavezje citiraoprije 6 dana
    A veces sospecho los destrozos subterráneos que tu angustia debe haber provocado en mí. Me digo: algo en mí debe estar dañado. Pero no, no lo distingo. Entonces, ¿dónde está, qué hice yo con todo eso?
  • Agustina Chavezje citiraoprije 7 dana
    Me quedo callada, mirando fijo al agua, como si supiera que esconde los restos de una mujer muerta. Me imagino mujeres entrando al mar: a Virgina Woolf de traje gris, soportando el peso de sus bolsillos llenos de piedras. A Alfonsina Storni, de negro, con pelo corto y un collar de perlas. No imagino naufragios ni marineros en altamar, sino mujeres que avanzan de a poco hacia la oscuridad del agua. Las veo desde atrás: no sé bien cómo son sus caras, si dudan o si tienen miedo.
  • Agustina Chavezje citiraoprije 7 dana
    Quizás respondí algo, pero preguntar, no pregunté nada. Para ese entonces, ya sabía que mi madre nunca había sido feliz. No recuerdo cómo, pero un día, muchos años atrás, lo había descubierto
  • Agustina Chavezje citiraoprije 8 dana
    Lo primero que imaginé es cuánto costaría, si seríamos capaces, cómo podríamos ocultarle a mi abuela, para siempre, que su hijo estaba muerto
  • Agustina Chavezje citiraoprije 8 dana
    Mi abuela quería acompañar a mi madre y mi madre la quería acompañar a ella, así que volvieron a convivir después de que mi padre se fue de casa. Ya había sido así con Amantino: cuando un hombre desaparecía ellas volvían a juntarse.
  • Agustina Chavezje citiraoprije 8 dana
    Supongo que habrá calculado las palabras, la mejor forma de consolarme, pero soy yo la que intento hacerlo, y eso la desconcierta un poco.
fb2epub
Povucite i ispustite datoteke (ne više od 5 odjednom)