Antoine de Saint-Exupery

Buğday tarlalarının da hiçbir anlamı yoktur benim için ayrıca. Bu da çok üzücü. Ama senin saçların altın sarısı. Beni evcilleştirdiğini bir düşün! Buğday da altın sarısı.

Buğday bana hep seni hatırlatacak ve ben buğday tarlalarında esen rüzgârın sesini de seveceğim..."

Yorulmuştu. Oturdu. Ben de yanına oturdum. Bir süre sessizlikten sonra yine konuştu:

"Buralardan görülmeyen bir çiçek sayesinde yıldızlar güzel."

"Yaşadığın yerdeki insanlar," dedi küçük prens, "bir bahçede beş bin gül yetiştiriyorlar, ama asıl aradıklarını bulamıyorlar yine de."

"Evet, Bulamıyorlar," diye yanıtladım.

"Ve aradıklarını tek bir gülde, ya da birazcık suda bulabilirler."

"Doğru," dedim.

Küçük prens ekledi:

"Ama gözler kör. Yüreğiyle bakmalı insan..."

"Ve geceleri gökyüzüne bakarsın. Her şeyin çok küçük olduğu gezegenimin yerini gösteremem sana. Belki böylesi daha iyiydi. Yıldızım senin için herhangi bir yıldız olarak kalsın sadece. Böylece gökyüzündeki bütün yıldızlara bakmayı seveceksin... Hepsi senin dostların olacak. Hem de sana bir armağan vereceğim..."

"Gülünü senin için önemli kılan, onun için harcamış olduğun zamandır."

O halde kendini yargılayacaksın," dedi kral. "En zoru da budur. Kendini yargılamak başkasını yargılamaya benzemez. Eğer kendini yargılamayı başarabilirsen, o zaman gerçek bilgeliğe ulaşmışsın demektir."

İnsanların artık anlamaya zamanları yok.

"Hoşça kal," dedi tilki.
"İşte sana bir sır, çok basit bir şey: İnsan yalnız yüreğiyle doğruyu görebilir. Asıl görülmesi gerekeni gözler göremez." "Asıl görülmesi gerekeni gözler göremez," diye yineledi küçük prens; unutmamalıydı bunu.
"Gülünü senin için önemli kılan, onun için harcamış olduğun zamandır."
"Onun için harcamış olduğum zaman..." diye yineledi küçük prens. Unutmamalıydı bunu

Büyükler sayılara bayılırlar. Yeni bir arkadaş edindiniz diyelim ki: onun hakkında hiçbir zaman asıl sormaları gereken soruları sormazlar size.

Örneğin, "Sesi nasıl?" demezler, ya da. "Hangi oyunları sever?

Kelebek koleksiyonu var mı?" diye sormazlar. Onun yerine. "Kaç yaşında?" derler. "Kaç kardeşi var? Kaç kilo? Babası kaç para kazanıyor?" Ancak bu sayılarla tanıyabileceklerini sanırlar arkadaşınızı.

Eğer büyüklere, "Güzel bir ev gördüm, kırmızı tuğlalıydı: pencerelerinden sardunyalar sarkıyor ve damında ise kumrular vardı," derseniz, nasıl bir evden söz etmekte olduğunuzu bir türlü anlayamazlar. Ne zaman ki onlara, "Yüz milyonluk bir ev gördüm," dersiniz, işte o zaman size, "Oo, ne kadar güzel bir evmiş!" derler gözlerini koca koca açarlar o zaman.