01- Sarah Jio – Kelebek Adası

Elimi kalbime götürdüm.

O gün New York’ta parkta, Erik ve ben tekneye binmeden önce bana çok önemli bir tavsiye veren yaşlı bir kadınla karşılaşmıştım. “İstenildiği gibi olan ya da olmayan şeylere üzülmekle o kadar zaman harcıyoruz ki treni kaçırıyoruz,” demişti. “Hayat kendi yolunu bulur ve her şey olacağına varır. Sadece yaşa ve bırak olsun gitsin.”

Olur da gündoğumunda yolunuzu bir mavi kelebek keserse, bilin ki artık hayatınız eskisi gibi olmayacaktır.

Mavi kelebekleri her yerde göremezsiniz. Oldukça nadir görülürler. Sabah uyandığınızda, “Bugün mavi kelebekleri görmeye gidiyorum," diyemezsiniz.

“İstenildiği gibi olan ya da olmayan şeylere üzülmekle o kadar zaman harcıyoruz ki treni kaçırıyoruz. Hayat kendi yolunu bulur ve her şey olacağına varır. Sadece yaşa ve bırak olsun gitsin.”

“İkimiz de geçmişi değiştirenleyiz. Olanları, kimi sevdiğimizi, yaptıklarımızı geri alamayız. Tıpkı şimdiki durumumuzu değiştiremediğimiz gibi. Bence hayat eski ve yeni anılardan oluşan komik bir şey. Bazen yan yana olan kareler birbirine uymuyor ama ortaya çıkan şeye bütün olarak baktığında bir şekilde hepsi birbirini tamamlıyor.”

Bana

yaklaştı. “Erik’in... o kişi olduğunu nerden anladın? Çünkü ben Paul’ün öyle olduğunu düşünüyordum ama belli ki yanılmışım.”

“Aslında yıldırım aşkı değildi. Daha çok bir seçimdi.”

“Seçim mi?”

“Evet,” diye devam ettim. “Bu, kulağa pek romantik gelmeyecek biliyorum. Beni yanlış anlama Erik’i çok seviyorum ve bana uygun olduğunu düşünüyorum ama sanırım söylemek istediğim şey şu, her şeyi göz önüne alırsak bir ömürde insanın kalbini tekleten binlerce insan oluyordur belki. Ama sadece bir hayatımız var ve en sonunda her şey bir seçime indirgeniyor. Hayat yolunda birlikte yürümek istediğin, ortak olacağın birini seçmeye dönüşüyor. Erik beni seçti, ben de onu seçtim.”

İstenildiği gibi olan ya da olmayan şeylere üzülmekle o kadar zaman harcıyoruz ki treni kaçırıyoruz. Hayat kendi yolunu bulur ve her şey olacağına varır. Sadece yaşa ve bırak olsun gitsin.”

Düğünlerin bizi büyüten insanlar için bir gösteri haline gelmesi ne komik.

Ama mutluluktan vazgeçeli ıızun zaman olmuştu.