Kolačići su neophodni za funkcionalnost internetske stranice i omogućavaju vam da ostanete prijavljeni. Pomoću kolačića prikupljamo i statističke podatke. Oni nam pomažu da saznamo kako koristite Bookmate kako bi mogli poboljšati internetsku stranicu i preporuke za knjige.
Za više informacija, pročitajte našu Politiku kolačića.
Prihvati sve kolačiće
Postavke kolačića
Cartas de mamá, Julio Cortázar
es
Books
Julio Cortázar

Cartas de mamá

Escrito en 1959, Cartas de mamá es uno de esos cuentos imprescindibles que escribió Julio Cortázar. Partiendo de una carta que recibe Luis de su madre, iremos asistiendo al derrumbe de su matrimonio con Laura y a la instalación de la mentira en sus vidas. Poco a poco nos contarán, de una manera indirecta, por qué abandonaron Buenos Aires y cómo es su vida en París; cómo una carta les hará recordar los orígenes de su relación y, sobre todo, cómo a través de esa carta revivirá el tercer lado del triángulo de esta historia, Nico, el hermano de Luis.
Las cartas de mamá son un puente entre Corrientes y los bulevares de París, donde Laura y Luis viven una vida que “muy bien hubiera podido llamarse libertad condicional”.
En Cartas de mamá lo trivial, lo necesariamente trivial, está en el título, en el proceder de los personajes y en la mención continua de marcas de cigarrillos o de estaciones de subterráneos. El prodigio requiere esos pormenores
Jorge Luis Borges
više
35 tiskanih stranica
Vlasnik autorskih prava
Bookwire
Objavljeno prvi puta
2021
Godina izdanja
2021
Jeste li već pročitali? Kakvo je vaše mišljenje?
👍👎

Dojmovi

  • Ricardoje podijelio/la dojamprošle godine
    👍Vrijedna čitanja

  • Vilma Rodriguezje podijelio/la dojamprošle godine
    👍Vrijedna čitanja

Citati

  • Agustina Chavezje citiraoprije 3 dana
    ¿Para qué fingir (no era una pregunta, pero cómo decirlo de otro modo) que mamá estaba loca?
  • Agustina Chavezje citiraoprije 4 dana
    Pero ahora, con un mar de por medio, con la muerte y dos años de por medio, Laura seguía sin nombrarlo, y él se plegaba a su silencio por cobardía, sabiendo que en el fondo ese silencio lo agraviaba por lo que tenía de reproche, de arrepentimiento, de algo que empezaba a parecerse a la traición.
  • Agustina Chavezje citiraoprije 4 dana
    Ninguna de las dos lo nombraba, y hacía más de dos años que Nico había muerto. La repentina mención de su nombre a mitad de la carta era casi un escándalo. Ya el solo hecho de que el nombre de Nico apareciera de golpe en una frase, con la N larga y temblorosa, la o con una cola torcida; pero era peor, porque el nombre se situaba en una frase incomprensible y absurda, en algo que no podía ser otra cosa que un anuncio de senilidad.

Na policama za knjige

fb2epub
Povucite i ispustite datoteke (ne više od 5 odjednom)