Yunus Emre

Yunus, bunda gelen gülmez,

Kişi muradına ermez;

Bu fânide kimse kalmaz,

Derdim vardır, inilerim.

Yunus ü bîçareyim,

Aşk elinde âvâreyim;

Baştan ayağı yâreyim,

Gel gör beni aşk neyledi!

Kâh tozarım yollar gibi,

Kâh çağlarım sular gibi,

Gel gör beni aşk neyledi!

eserim yeller gibi,

Ben yürürüm yâne yâne,

Aşk boyadı beni kâne,

Ne âkılem ne divâne;

Gel gör beni aşk neyledi!

Halas eyle narından,

Ayırma civarından.

Cennette didarından.

Bizi mahrum eyleme!

Madem ki can tendedir,

Cümle isyan bendedir;

Lutf ü ihsan sendedir,

Bizi mahrum eyleme!

Sofiyem halk içinde,

Tesbihim elimden gitmez,

Dilim marifet söyle,

Gönlüm hiç kabul etmez.

Kur’an gökten indi,

Allah ânı buyurdu.

Andan haber versene!

Ne kitaptan atarsın?

ü iman bünyadı,

Doğruluk ve gerçeklik...

Önce tamam olmazsa,

Ne ile Din satarsın?