Kolačići su neophodni za funkcionalnost internetske stranice i omogućavaju vam da ostanete prijavljeni. Pomoću kolačića prikupljamo i statističke podatke. Oni nam pomažu da saznamo kako koristite Bookmate kako bi mogli poboljšati internetsku stranicu i preporuke za knjige.
Za više informacija, pročitajte našu Politiku kolačića.
Prihvati sve kolačiće
Postavke kolačića
Nací, Georges Perec
es
Books
Georges Perec

Nací

  • Ivana Melgozaje citiralaprije 3 godine
    De hecho, lo que yo pretendo alcanzar en mi trabajo es la manera en que me es dada de nuevo la infancia.
  • Abril Castilloje citiraoprije 3 godine
    Yo he escrito también una autobiografía que se titula W o el recuerdo de la infancia y todo ese trabajo autobiográfico se organiza en torno a un solo recuerdo que, para mí, estaba profundamente oculto, profundamente escondido y, de alguna manera, negado.
  • Marisol Cidje citiraoprije 3 sata
    hay tres aspectos en el trabajo sobre la memorización. En primer lugar, la cotidianeidad más banal; en segundo lugar, la búsqueda de mi propia historia de una manera tradicional, y, por último, esta memoria ficcional.
  • Marisol Cidje citiraoprije 3 sata
    Esta autobiografía de la infancia la hice a partir de descripciones de fotos, de fotografías que hacían de intermediario, de medios de acercamiento a una realidad de la que yo afirmaba no tener recuerdo.
  • Marisol Cidje citiraoprekjučer
    De golpe hay que superar el miedo, de golpe hay que rechazar la posibilidad de abandonar. Y después..., después, hay que lanzarse
  • Marisol Cidje citiraoprekjučer
    Y en ese momento todo el mundo comienza a avanzar. Y a medida que avanzamos, se pierde poco a poco la conciencia. Lo único que queda es una voluntad,
  • Josué Osbourneje citiraoprije 8 mjeseci
    Escribo, desde hace años, a partir de recuerdos que me trasmitió mi tía, una historia de mi familia, intentando describir lo que fue su aventura, su vagabundeo, esa larga marcha improbable que los llevó a todos sitios y a ninguna parte, ese estallido continuo cuyos supervivientes solo tienen en común el hecho de haber sido, en cierto modo, privados de historia
  • Josué Osbourneje citiraoprije 8 mjeseci
    Inicialmente todo parece sencillo: quería escribir y he escrito. A fuerza de escribir me he convertido en escritor, al principio, durante mucho tiempo, para mí solo, hoy para los demás. En principio ya no tengo necesidad de justificarme (ni a mis propios ojos, ni a ojos de los demás): soy escritor, eso es un hecho consumado, un dato, una evidencia, una definición; puedo escribir o no escribir, puedo estar sin escribir varias semanas o varios meses o escribir «bien» o escribir «mal», nada de ello cambia nada, eso no convierte mi actividad de escritor en una actividad paralela o complementaria: no hago otra cosa que escribir (a no ser reunir tiempo para escribir), no sé hacer nada distinto, no he querido aprender otra cosa... Escribo para vivir y vivo para escribir, y no he estado lejos de creer que la escritura y la vida podrían confundirse por completo: viviría en compañía de diccionarios, en lo más recóndito de algún lugar de provincias, pasearía por el bosque por la mañana,
  • Josué Osbourneje citiraoprije 8 mjeseci
    tarde o temprano, llega un momento en que todo lo que normalmente llamamos «evidencia» deja de cumplir su cometido, un momento en que ya no basta caminar para demostrar el movimiento o respirar para vivir. Desde ese momento, todo se convierte en preguntas, pero preguntas sin respuesta: nada más plantearse, la interrogación parece no tener más efecto que el de destruir: al buscar la verdad, la prueba, el que pregunta no encuentra más que la duda. Y, por otra parte, ¿cómo interrogar cuando el yo que interroga ni siquiera está completamente seguro de existir
  • Josué Osbourneje citiraoprije 8 mjeseci
    tarde o temprano, llega un momento en que todo lo que normalmente llamamos «evidencia» deja de cumplir su cometido, un momento en que ya no basta caminar para demostrar el movimiento o respirar para vivir. Desde ese momento, todo se convierte en preguntas, pero preguntas sin respuesta: nada más plantearse, la interrogación parece no tener más efecto que el de destruir: al buscar la verdad, la prueba, el que pregunta no encuentra más que la duda. Y, por otra parte, ¿cómo interrogar cuando el yo que interroga ni siquiera está completamente seguro de existir
fb2epub
Povucite i ispustite datoteke (ne više od 5 odjednom)