Ben Buradan Okuyorum: Kitapların Değişen Dünyası

İnsanlar ne türden olursa olsun öyküleri inançlarını sorgulamak için değil, desteklemek için kullanma eğilimindedirler.

Pek az sanat eserinin evrensel bir çekiciliği olabilir

. H. Lawrence’ın Âşık Kadınlar’ında Ursula evliliğin kendisine çekici

Hayat “kötü kitaplara” harcanamayacak kadar kısadır, ona sorulursa “bir yazarın işlerinin geçici bir değerlendirmesi”ni yapmak için “birkaç sayfa” yeterlidir. Bu birkaç sayfanın sonunda ikna olmadınızsa kitabı rafa kaldırmanızda hiçbir sakınca yoktur.

Aslında var olmayan benliklerin anlatısının, roman yazarlığında büyük ölçüde göz yumulan bir uydurmanın esiriyizdir. Schopenhauer buna katılırdı. Roman okumanın insanları kandırdığını, baştan aşağı yanlış bir hayat görüşünü benimsettiğini, genellikle hayatlarının tamamına büyük zarar verdiğini söylemişti. Schopenhauer da Budist rahip gibi sessizliği, tecrübe okulunu ya da bir yazar öteki beni ile heyecanlı bir özdeşleşmeye davet etmeyen mitos veya fablları tercih ederdi

Koşullar ne kadar zor olursa olsun, insanın bir benliği, biçimlendirip yaşayacağı kişisel bir öyküsü vardır. İnsan etrafındaki onca kargaşayla mücadele edebilecek, kendine has bir şeydir.

örneğin J. M. Coetzee’nin Utanç’ı– bile teşvik edici olabilir:

Harun ile Öyküler Denizi (1990