Salka Valka

Sokak köpekleri, ev köpeklerinin gözünde ne kadar çirkinse, o da o kadar çirkindi. Annesinin uçları kırılmış aynasına her bakışında, çirkinliğinden bir kere daha emin oluyordu. Nasıl olmuş da, Tanrı bu kadar zavallı, biçimsiz bir insan yaratabilmişti? Hâlbuki Tanrı çok ihtişamlı, nurluydu, bütün insanları güzel yaratabilirdi!

Kendi doktorlarımız bizi kendi köyümüzde iyileştiremiyorsa, Güneye gitmek için boşa para harcamanın âlemi yok, zaten ölmüşüz demektir.”

Seninle kurduğum bağ sayesinde, bireysellik değişiminin ışığı altında kendime baktım. İnsanlar, çok çarpıcı, nadir anlar tarafından yönlendirilir. Bunlar, insanı birey yapan, her şeyin üstündeki anlardır. Bağımsız bir dünya, sadece kendisi için bir yer. İnsanın en basit hâliyle var olduğu bir yer mutlaka vardır. Belki kazara, belki de şanssızlık nedeniyle, insan ait olmadığı bir yerde doğar. Ve üçüncü yer, son nefesini verdiği, ağırbaşlılıktan, onurluluktan uzak bir yer. Hiçbirimizin hayatında, en önemli anlar ve o anların önemli yerlerinin hiçbirinde, insan kitlelerin parçası olmamıştır. Aksine, var olan, değişen ve yok olan bir birey olmuştur. Bu gerçeği ne çevresi, ne de kendisi değiştirebilir. Bu yerlerin hiçbirinde, kimse kaderini değiştiremez. Ne Tanrı, ne de kitleler. Hatta işçi sınıfı bile, devrim bile. Sonuçta insan yalnızdır, çok yalnız. Ölüm anı geldiğinde bunu anlar, öleceği zaman, yalnız olduğunu anlar

Bir zamanlar benim için de aynı şeyleri düşünmedin mi? Benden daha güzel biriyle karşılaştığın zaman, ‘hayır, ben Salka Valka’yı hiç sevmedim,’ diyeceksin. Derler ki, erkekler, kendilerini terk eden kadınlardan, derhâl nefret etmeye başlarlarmış.”

Onu en çok üzen, bu dünyanın aptalca, anlamsız zalimliğiydi asıl. İnsanlar sebepsiz yere, sadece laf olsun diye yaralıyordu birbirini. Savunmasız birinin acı çektiğini görmek mutlu ediyordu insanları; sırf bunun için, en zayıf noktalarını bulup çıkarıyorlardı birbirlerinin.

Dibe vurmuş, bitik insanların peşinde. Elbette Bolşevizm kendi içinde kusursuz. Ama anladığım kadarıyla, parayı basan, Bolşevizmin mallarını alıyor. Tıpkı diğer birliklerde olduğu gibi. İşçi sendikasından bu gençler beni dinler, dinlemez. Para peşin, bütün dünyada ilk önce istenen, en önemli şey budur. Kooperatif derneği, misal. Kooperatif derneği Bolşevizmin simgesidir ve öyle de kalacaktır

Eğitimmiş!” dedi Arnaldur, küçümser bir tavırla. “Eğitim denen şeyin, sınıflar savaşında ne değeri olduğunu düşünüyorsun? Burjuva sınıfında eğitimli bir kişi, topluma karşı suç işlemeye gözü kapalı hazırdır. Eğitimli bir adam, insanların boylarını aşan fikirler hakkında konuşarak onları aptal yerine koymaya kalksa, sözlerinin en fazla yarısı doğru olacaktır. Gerisi hep yalan dolan. Hayatın kendisi bir dram zaten, bazılarına gülünç gelse de. Belki de, benim kibirli biri olduğumu düşünüyorsun, senden daha çok biliyorum ya! Hayır, Salka, tam aksine, insanların boş işlerle kendilerini eğlendirmelerine çok imreniyorum. Onların gücü ve zenginliği işte burada yatıyor. Şöyle keyifle bir enfiye çekmek, sosyalizmin fikirlerini icra etmekten daha değerli. İnsanların tahammül sınırı, dünyadaki bütün felsefeleri, şiirleri gölgede bırakıyor. Peki, bu dayanma gücü, yaptıkları bir şeyin sonunda uğradıkları hayal kırıklığıyla baş etmelerini sağlıyor mu? Okumuş yazmış idealistler, insanları aslında hak ettiklerinden daha zengin, ya da daha yoksul hâle getirmeye çalışır. Topunun da canı cehenneme

İnsanın çocuklarının öldüğünü görmesi, yaşamasını görmesinden yeğdir –fakirler için yani.

Tuzu kuru olanın isteği de çok olur

Her ülkede üstler ve astlar vardır ve astlar, üstlerine hakikatli olmalıdır