Een Duitse jeugd in Zevenburgen tot 1944.
Op 23 augustus 1944 houdt een jongen die behoort tot de Duitse minderheid een examenfeest in het Roemeense Fogarasch. De hele klas is uitgenodigd, ook zijn vroegere vriend Hans Adolf, de nazi die hem verraden heeft. En ook het Joodse meisje Judith, die van de Duitse school gestuurd is. En niet in de laatste plaats Alfa Sigrid, op wie zowel hijzelf als Hans Adolf verliefd is. De dag van het feest markeert niet alleen het afscheid van de school en van de jeugd, het is ook het afscheid van een lange geschiedenis. Want aan het einde van deze dag keert Roemenië zich af van Duitsland naar de Sovjet-Unie. Met vele flashbacks naar de jeugdjaren stuwt het verhaal zich voort langs verraad en opoffering naar een weergaloze climax.
De pers over De onthoofde haan:
“Een werk dat ver boven de middelmaat uitsteekt”
— FRANKFURTER ALGEMEINE
“… verbluffende stilistische vaardigheden…”
— DIE WELT
Eginald Schlattner (1933) groeide op onder de Duitse minderheid in Zevenburgen, Roemenië. Na de machtsovername door de communisten werd deze minderheid verdrukt. Schlattner was actief in literaire kringen, werd opgepakt door de Securitate, gevangen en gemarteld, waardoor hij onder druk zijn vrienden verraadde. De ingrijpende gebeurtenissen van zijn leven verwerkte Schlattner in zijn romans. Zijn jeugd in Der geköpfte Hahn, de onteigening van het familiebezit in Das Klavier im Nebel en zijn verhoren door de Securitate in Rote Handshuhe.
