Оралхан Бокей. Уйкым келмейді

жақсы көру махаббат па екен?

Иә, дәл солай. Таптым... Дариғаның балтыры-ай десеңші, Бақыттың жүрегі-ай десеңші, Үміттің келбеті-ай десеңші

Дәмила ғой, жоқ, олардың бірі де емес. Мұның аяқ жағы — Дариға, кеудесі — Бақыт, басы, бәлкім, Үміттікі болар.

Мен де бағанағы құлаған жерімнен тұрдым да өз сыңарыма ұмтылдым. Біз енді о дүниеде жүрген секілдіміз. Міне, енді бірте-бірте жақындап келеміз, қолымызды создық, сипаладым, бірақ аймалағаным жоқ, тым-тым суық екен. Біз қатар тұрмыз. Оның әлпетіне қаншама тесіле қарасам да, айшықты дидарын болжай алмадым. Белгісіз бәймәлім бас. Таныс дене: аршын төс, қыпша бел, оқтаудай аяқ. Бұл кім? Құдай-ау, Әлима ғой, Жазира ғой, Роза ғой, Кәмила мен

шайқасқа аттанар алдындағы дайындыққа әзірленгендей едік.

Жымиып келіп, жылатып кетер күндер

Адамдар адасу арқылы бірін-бірі тауып, бір-біріне сүйеуші болады да.

Адассақ — адасайық, бірақ алжаспайық, алға тартайық. Адамдар адасу арқылы бірін-бірі тауып, бір-біріне сүйеуші болады да.

Білесіз бе, әй, білмейсіз ғой, оның есімі — Бақыт. Арада алты жыл өтіпті—бір-бірімізді көргеніміз жоқ; арада алты жыл өтті — хат-хабар алысқанымыз жоқ; елден естуім бойынша — институтты биыл бітіріп келіп, ауылында мұғалім болып істеп жүрген екен

Ол интернатта тұратын. Ауыл ұйқыға бас қоя, түнгі жорыққа аттанатын едік. Біз үшеуміз — Амантай, Шыңғыс деген екі досым бар.