Құламерген

– Жоянмерген, жиенім,
Мына атты көр, – дейді.
Баласы ед Қулық биенің,
Алла жазды Дұлдашты.

Балдызын Маржан сұлу алғаннан соң,
Қайнында бес жыл уақыт өтті дейді.
Бір кезде мекендерін сағынған соң,

Бір ақыл Құламерген ойлайды енді,
– Атамның алтын сапты қылышын бер, – деп,
Шешеңнен соны сұрап жыла, – дейді.
Мұны естіп Жоян мерген жүріп кетті,
230. Барды да шешесіне зарлық етті.